บท 22

กู้หานเงยหน้าขึ้นอย่างฉับพลัน เบิกตากว้างมองเสวียนหมิงด้วยความไม่อยากเชื่อ ดวงตาสีดำขลับที่เปียกชื้นด้วยน้ำตาสั่นระริกราวกับกำลังรีบร้อนขอคำยืนยันบางอย่างจากชายที่นั่งอย่างสบายอารมณ์บนโซฟา แต่สุดท้าย สิ่งที่เขารอคอยกลับเป็นเพียงคำสองคำที่เสวียนหมิงเอ่ยออกมาพร้อมรอยยิ้มอ่อนโยนเบาบาง "ลุกขึ้น"

รอยยิ้...