บท 2

เธอถ่ายภาพความเย้ายวนของตัวเองด้วยโทรศัพท์มือถือ มองดูวิดีโอที่เต็มไปด้วยน้ำของตัวเอง หอบหายใจ จมอยู่ในความรู้สึกหลังปลดปล่อยเป็นเวลานาน...

เนื่องจากเธอปลอบประโลมตัวเองที่บ้านเป็นเวลาครึ่งชั่วโมง แล้วพักอีกครึ่งชั่วโมง ทำให้เมื่อเธอมาถึงหน้าประตูหมู่บ้านของบ้านพี่เขย เธอสายไปเต็มๆ หนึ่งชั่วโมง

เจียงเชินไม่ได้ปล่อยให้เธอรอนาน เมื่อกริ่งดังขึ้นไม่กี่ครั้ง เขาก็เดินมาเปิดประตูอย่างสบายๆ

สองปีที่ไม่ได้พบกัน พี่เขยยังคงสง่างามเหมือนเดิม วันนี้เขาสวมชุดนอนผ้าไหมสีอ่อน กางเกงลำลองสีครีม และสวมรองเท้าแตะในบ้าน แม้จะเป็นการแต่งตัวแบบลำลอง แต่กลับทำให้เขาดูมีเสน่ห์และสบายๆ แสดงให้เห็นว่าเขามีสัดส่วนร่างกายที่ดีมาก

พี่เขยมีออร่าที่แข็งแกร่ง เขายื่นมืออย่างสุภาพบุรุษมารับกระเป๋าเดินทางของเธอ ยิ้มอย่างสุภาพและหล่อเหลา "กระเป๋าเยอะขนาดนี้ ทำไมไม่โทรให้พี่ออกไปช่วยขนเข้ามาล่ะ"

หลี่อันที่ยังหลงใหลใน "ความหล่อ" ของพี่เขย เมื่อได้ยินคำพูดนี้ ก็สะดุ้งตื่นขึ้นมาทันที เธอเสยผมที่ตกลงมาข้างหน้าไปด้านหลังใบหู เงยหน้าขึ้นยิ้มอย่างเขินอายให้พี่เขย "ขอบคุณค่ะพี่เขย แต่กระเป๋าพวกนี้ไม่ได้หนักอะไรมากหรอกค่ะ"

พี่เขยยิ้มมุมปาก ยิ้มให้เธอก่อนจะช่วยลากกระเป๋าเดินทางไปที่ห้องพัก

หลี่อันมองแผ่นหลังที่ตรงของพี่เขย หัวใจเธอเต้นแรง ไม่รู้ว่าเป็นความรู้สึกผิดหรือเปล่า แต่เธอรู้สึกว่ารอยยิ้มของพี่เขยเมื่อครู่นี้มีความหมายแฝงบางอย่าง

เธอเริ่มใจลอย ก่อนจะเดินตามพี่เขยเข้าไปในห้องพัก

ห้องพักตกแต่งอย่างสะอาดและมีสไตล์ ผนังสีขาว ผ้าปูที่นอนสีขาว โต๊ะเขียนหนังสือเรียบง่าย โคมไฟหัวเตียงสีอบอุ่น ม่านห้องปิดสนิท พี่เขยเปิดเพียงโคมไฟตั้งโต๊ะดวงเดียวที่ให้แสงสลัว

ราวกับเป็นลางบอกเหตุว่าพายุกำลังจะมา ลมพัดผ่านห้องนั่งเล่น ประตูห้องพักปิดลงด้วยเสียง "ปัง"

หลี่อันไม่ทันตั้งตัว ตกใจจนร้องออกมา กระดุมเสื้อชั้นในที่คับไปหนึ่งไซส์ก็หลุดออกไปหนึ่งเม็ด หลี่อันไม่รู้ว่าพี่เขยได้ยินหรือเปล่า แต่เธอก็ยกมือขึ้นปกป้องหน้าอกโดยอัตโนมัติ กลัวว่าพี่เขยจะสังเกตเห็นอะไรบางอย่าง

พี่เขยยื่นมือมาวางบนไหล่เล็กๆ ของเธอ พูดเสียงแผ่วเบาเหมือนสายลม "ทำไมขี้กลัวจังเลย"

น้ำเสียงของเขายังคงเรียบและทุ้มต่ำเหมือนเดิม แต่กลับยิ่งทำให้รู้สึกเซ็กซี่

หลี่อันรู้สึกว่าหัวใจเธอเต้นระรัว ร่างกายเริ่มมีปฏิกิริยา เธอสั่นเล็กน้อยโดยไม่รู้ตัว รู้สึกชื้นและร้อนที่ด้านล่าง ไม่รู้ว่าเป็นความรู้สึกที่หลงเหลือจากก่อนหน้านี้ หรือเพราะพี่เขยมีเสน่ห์มากจนแค่ได้ยินเสียงของเขาก็ทำให้เธอควบคุมตัวเองไม่ได้

เธอไม่อยากให้พี่เขยเข้ามาใกล้เกินไปโดยไม่รู้ตัว เพราะกลัวว่าตัวเองจะควบคุมไม่ได้

หลังจากพูดจบ พี่เขยก็สอดมือลงในกระเป๋ากางเกงอย่างสบายๆ ยืดตัวขึ้นอย่างมีเสน่ห์ ค่อยๆ มองสำรวจร่างกายของเธอจากบนลงล่าง แล้วพูดช้าๆ ว่า "น้องอัน พี่รู้สึกว่ารูปร่างของเธอดูแตกต่างจากเมื่อก่อนนะ"

"อ๊ะ แตกต่างยังไงคะ" หลี่อันรู้สึกกระอักกระอ่วนจนต้องกัดริมฝีปาก พี่เขยมีสายตาคมกริบขนาดนี้เลยหรือ ถึงกับสังเกตเห็นว่ากระดุมเสื้อชั้นในของเธอหลุดไปหนึ่งเม็ด

"รูปร่าง" มือที่ยาวและสะอาดของเขาค่อยๆ ยื่นไปที่ศีรษะของเธอ ลูบผมของเธออย่างอ่อนโยน แล้วค่อยๆ เลื่อนลงมาที่หางม้าด้านหลังศีรษะของเธออย่างกำกวม

นิ้วมือที่หยาบของเขาดึงยางรัดผมของเธอออกจากบนลงล่าง นิ้วมือที่สะอาดของเขาแทรกเข้าไปในเส้นผมดำหนาของเธออย่างกะทันหัน เขาโน้มตัวลงมาครึ่งหนึ่ง กระซิบข้างหูเธอ "น้องเมียมีรูปร่างเซ็กซี่กว่าเมื่อก่อนแล้ว แม้แต่พี่สาวของเธอก็สู้ไม่ได้"