บท 82

ผมอุ้มภรรยาเข้ามาในอ้อมกอด พร้อมกับปลอบโยนเธอว่า "คนเรามีสามความเร่งด่วน แต่คุณก็รู้จักผมดี ผมมีสี่ความเร่งด่วน พอกิเลสมันขึ้นมา คงจะเสียสติไปเลย" ใบหน้าของภรรยาเต็มไปด้วยรอยยิ้มที่ทั้งตำหนิและมีความสุข "คุณนี่ เกินจริงไปแล้ว ใครที่เป็นเมียคุณคงซวยมาแปดชาติ ไม่รู้วันไหนที่คุณเกิดอาการขึ้นมา จะทำให้ฉ...