บท 168

วั่นหรูอวี่รีบดึงฉันขึ้นมา ให้ฉันนั่งลงที่ขอบเตียง เธอขมวดคิ้วมองฉันพักหนึ่ง แล้วถอนหายใจพูดว่า "ตอนนี้รู้แล้วใช่ไหม สิ่งที่ฉันบอกคุณตั้งแต่แรกนั้นถูกต้อง"

ฉันเข้าใจทันทีว่า ที่เธอให้ฉันคุกเข่าเมื่อสักครู่ ส่วนใหญ่เป็นการแสดงให้หลิวเสวียนซือเห็น โดยหวังว่าหลิวเสวียนซือจะถอยออกไปเมื่อเห็นความยากลำบา...