บท 170

ฉันกระพริบตาให้เฉินหลิงจวิน แล้วพูดใส่โทรศัพท์ว่า "คิดถึงเธอจัง มาพักเที่ยงด้วยกันไหม"

"เย็นไม่ได้หรือ"

"แต่ฉันอยากตอนนี้นะ"

"ช่วงบ่ายมีผู้บริหารมาตรวจเยี่ยมสถานีโทรทัศน์ ฉันต้องรีบกลับไปที่สถานีหลังกินข้าว วันนี้ไม่ได้จริงๆ"

แม่เจ้า! เวินรู่อวี๋ไม่อยู่บ้านพอดี ตอนเที่ยงน่าจะมีเวลาว่าง แถมเพิ่งโ...