บท 327

ใบหน้าขาวผ่องของเวินรู่หยู่มีรอยนิ้วมือของฉันประทับอยู่ แต่ฉันเชื่อว่าในขณะนี้ เธอไม่ได้รู้สึกเจ็บปวด แต่กลับรู้สึกโล่งใจ

แววตาที่เหม่อลอยของเธอกลับอ่อนโยนขึ้นในชั่วพริบตา

ท่าทางนั้น เหมือนราชินีที่เคยสูงส่งกลายเป็นหญิงสาวธรรมดา และเป็นหญิงสาวแบบที่ฉันชอบด้วย

เธอพยักหน้าอย่างขลาดกลัวและถามฉันอย่า...