บท 493

"เอ๊ะ—"

ฉันร้องออกมา เห็นว่าลู่หยวี่ซินไม่มีทีท่าจะหยุดเลย ฉันรู้สึกว่าตอนนี้การขัดขวางเธอไม่มีความหมายอีกต่อไป ปล่อยให้เธอได้อยู่คนเดียวเพื่อย่อยความรู้สึกดีกว่า

ฉันเดินตามเธอไปห่างๆ คาดว่าเธอคงวิ่งเข้าหอพักไปแล้ว ฉันจึงเดินมาที่หน้าห้องของแม่บ้านหอพัก ส่งไฟฉายและกุญแจให้เธอ บอกว่านี่เป็นของอู๋ต้าน...