บท 888

บุญหรือกรรม หนีไม่พ้นสักอย่าง ฉันรู้ว่าลู่อวี่ซินต้องปรากฏตัวสักวัน แต่ไม่คิดว่าเธอจะไม่ตะโกนโวยวาย ไม่โกรธเกรี้ยว เพียงแค่ทิ้งประโยคหนึ่งไว้ด้วยใบหน้าเรียบเฉย แล้วเดินจากไป

เมื่อเห็นเงาหลังอันเดียวดายของเธอ ฉันรู้สึกเจ็บปวดในใจจริงๆ

ฉันเดินไปที่ทางแยกพลางโทรหาจิน จื้อหย่ง "พี่หย่ง พี่ยังจัดการกับ...