บท 139

ทุกคนมองไปที่เสี่ยวมู่ด้วยความกังวล เสี่ยวมู่ไม่ได้พูดอะไร สีหน้าเรียบเฉย แต่มือที่อยู่ใต้โต๊ะกลับกำแน่น

"เสี่ยวมู่ เธอ..."

หลินเว่ยหรานมองเสี่ยวมู่ด้วยความเป็นห่วงและกำลังจะถาม แต่ยังพูดไม่ทันจบก็ถูกเสี่ยวมู่ขัดขึ้นมา

"ฉันไม่เป็นไร รีบกินอาหารเช้ากันเถอะ กินเสร็จแล้วยังมีงานต้องทำอีกเยอะ"

ทุกคน...