บท 150

สี่คนจ้องมองกันและกัน รู้สึกได้ถึงบรรยากาศอันน่าขนลุกที่แผ่ซ่านอยู่รอบตัวพวกเขา

"นี่...นี่มันต้องเป็นเรื่องบังเอิญแน่ๆ ใช่ไหม?"

เสียงของหวังอวี้เซียนเริ่มสั่นเครือราวกับจะร้องไห้ คราวนี้เธอตกใจจนขวัญหนีดีฝ่อจริงๆ

"บังเอิญเหรอ? จะเป็นเรื่องบังเอิญได้ยังไง ศพทุกศพมีอายุห่างกันเป็นรอบๆ แถมทุกคนยังเก...