บท 212

"ย่า ย่าเข้าใจผิดแล้ว มันไม่ใช่อย่างที่ย่าคิด"

หลิวหานเยี่ยนรีบปล่อยผ้าไหมสีแดงในมือ วิ่งไปที่ห้องของตัวเองและเคาะประตูอย่างบ้าคลั่ง

เสี่ยวมู่ยืนอย่างเก้อเขินอยู่กับที่ คิดในใจว่า: เรื่องเข้าใจผิดใหญ่แล้ว ย่าของหลิวหานเยี่ยนคงคิดมากเกินไป แล้วจะหลุดออกจากสถานการณ์นี้ได้ยังไงล่ะ

ส่วนหลิวหานเยี่ยนเ...