บท 249

ในที่สุด พวกเขาก็มาถึงเนินทรายเล็กๆ นั้น เสี่ยวมู่และเย่สีเชียนเหนื่อยจนแทบไม่ไหว พอปล่อยมือจากหลิวฮั่นเยียน เธอก็ทรุดลงคุกเข่าทันที

เสี่ยวมู่และเย่สีเชียนไม่มีแรงจะยืนอีกต่อไป ทั้งสองทรุดตัวลงนั่งบนเนินทราย หายใจหอบแฮ่กๆ เหนื่อยราวกับหมาสองตัว

หลิวฮั่นเยียนไม่ได้เหนื่อยมากนัก แต่เธอยังไม่ทันได้หา...