บท 339

หวังอวี้เซียนรู้สึกสะดุ้งเล็กน้อยเมื่อถูกหลินเว่ยหรานจ้องมองด้วยสายตาแบบนั้น ทำไมเธอรู้สึกว่าหลินเว่ยหรานเปลี่ยนไป ไม่ได้หยิ่งผยองและไม่สนใจใครเหมือนแต่ก่อน สายตาที่เธอมองคนตอนนี้กลับมีความรู้สึกเหมือนสามารถมองทะลุเข้าไปในใจคนได้

หวังอวี้เซียนไม่ได้คิดเลยว่า หลินเว่ยหรานเป็นถึงประธานบริษัทกู้มานานข...