บท 392

เสียงของหญิงสาวนั้นแหบแห้งราวกับกำลังจะร้องไห้ เสี่ยวมู่ชะงักการดึงมือกลับทันที

เขารู้สึกสงสารหญิงสาวคนนี้ขึ้นมาอย่างไม่อาจห้ามใจได้ ราวกับว่าเขามองเห็นตัวเองในอดีตไม่นานมานี้ผ่านตัวเธอ

ตอนนั้นเขาเพิ่งออกจากคุกและไม่มีญาติพี่น้อง ไม่รู้เลยว่าควรจะไปไหนต่อ

"เฮ้อ"

เสี่ยวมู่ถอนหายใจออกมาอย่างไม่รู้ตัว ...