บท 392

เสี่ยวซูในที่สุดก็ต้องฝืนยับยั้งแรงกระตุ้นของตัวเอง

"พี่หลิว ตอนนี้มันไม่เหมาะนะ" แม้ปากของเสี่ยวซูจะพูดแบบนั้น แต่ดวงตาทั้งสองของเขากลับไม่เคยละจากส่วนล่างของหลิวเสี่ยวเสวี่ยเลย

"ฮึ ยังดีที่นายยังมีจิตสำนึกอยู่บ้าง!" มุมปากของหลิวเสี่ยวเสวี่ยปรากฏรอยยิ้มที่งดงาม

ถ้าเสี่ยวซูต้องการจะมีอะไรกับเธอในตอ...