บท 4

ซงหลิงหลิงบิดเอวอย่างทนไม่ไหว ขาทั้งสองพันรอบเอวของเขา

"ยังบอกว่าไม่อยาก แต่ตรงนี้ของเธอเปียกแล้วนะ"

ลาวซูพูดเสียงแหบพร้อมกับหยอกล้อ บิดเอวถูไถกับนางน้อยที่กำลังหิวกระหาย

"อื้ม... ที่รัก อย่า... อย่าทรมานฉันเลย... ฉันทนไม่ไหวแล้ว..."

ซงหลิงหลิงตาเบลอในทันที พยายามยกเอวขึ้นเพื่อตอบสนองลาวซู แม้จะมีกางเกงในคั่นกลาง แต่ก็เหมือนจะกลืนสิ่งนั้นของเขาเข้าไป

ลาวซูสูดหายใจลึก รู้สึกว่าเลือดทั่วร่างเดือดพล่านพุ่งขึ้นสมองในตอนนี้ ทำให้เขาไม่อยากอดทนอีกต่อไป จึงถอดเสื้อผ้าชิ้นสุดท้ายของทั้งสองออกอย่างรวดเร็ว...

"หลิงหลิง เธอกระตือรือร้นขนาดนี้ อย่าโทษลุงที่จะรักเธอแรงๆ นะ"

เขาจับของตัวเองส่งเข้าไปในตัวซงหลิงหลิง แต่เพราะซงหลิงหลิงแน่นมาก จึงทำให้การบุกเบิกเป็นไปอย่างช้าๆ

พยายามอยู่พักใหญ่ ถึงได้สอดเข้าไปแค่หัว

ทำให้ลาวซูทรมาน และซงหลิงหลิงก็เจ็บมาก

"เจ็บ..."

เธอขมวดคิ้ว บ่นอย่างอ่อนแรง แต่ดูเหมือนความเจ็บจะทำให้เธอได้สติขึ้นมา และมองเห็นชัดว่าชายตรงหน้าเป็นใคร

"ลุง ทำไมเป็นคุณล่ะ!"

ซงหลิงหลิงดิ้นทันที มือน้อยๆ ผลักลาวซูอย่างไร้แรง

แต่เธอมีแรงน้อยเกินไป ไม่เพียงแต่ผลักเขาไม่ออก กลับเหมือนเป็นการเชื้อเชิญ

ตอนนี้ลาวซูมาถึงจุดสำคัญแล้ว รอแค่ใช้ความชื้นของซงหลิงหลิงมาบำรุงปืนเก่าของตัวเอง

และเมื่อเห็นท่าทางน่าหลงใหลของซงหลิงหลิงอีกครั้ง

ร่างขาวเปลือยเปล่านั้น ริมฝีปากที่กัดไว้เพื่อควบคุมความสุข ความอ่อนแอที่พยายามผลักเขาแต่ผลักไม่ออก

ทำให้ลาวซูเกิดความต้องการครอบครองและเป็นเจ้าของอย่างรุนแรง อยากใช้ความเป็นชายของตนทำให้นางน้อยคนนี้ยอมจำนน

"หลิงหลิง เมื่อกี้เธอนั่นแหละที่ยั่วฉันก่อน..."

เขาพูดเสียงแหบเพื่อกำหนดสถานการณ์ ให้ซงหลิงหลิงคิดว่าเป็นความผิดของเธอเอง ในขณะเดียวกันก็ไม่หยุดการกระทำ พุ่งตัวเข้าหาเพื่อจะเข้าไปในตัวเธอให้ได้

แต่ในตอนนั้นเอง ซงหลิงหลิงมีแรงมาจากไหนไม่รู้ งอเข่าขึ้นอย่างแรง

ลาวซูถูกเธอดันออก ปืนเก่าที่แห้งผากมีหยดน้ำใสๆ เกาะติด หยดลงมาอย่างยั่วยวน

"หลิงหลิง เธอก็อยากเหมือนกันใช่ไหม ดูสิ น้ำของเธอติดตัวลุงแล้ว"

เห็นซงหลิงหลิงลุกขึ้นจะวิ่งหนี ลาวซูก็ไม่ตกใจเลย มือใหญ่โอบซงหลิงหลิงกลับมา พร้อมกับพูดจาลามก

"อย่า อย่าพูดนะ..."

ซงหลิงหลิงอับอายจนทนไม่ไหว เอามือปิดหูส่ายหน้าไปมา ชั่วขณะลืมที่จะป้องกันตัว

ลาวซูไม่พลาดโอกาสนี้ มือซ้ายจับความอวบอิ่มของเธอโดยไม่ปรานี มือขวาไล้ไปตามเอวบางของซงหลิงหลิงลงไปถึงจุดสำคัญที่ลื่นเนียน

แล้วไม่สนใจการต่อต้านของซงหลิงหลิง สอดนิ้วเข้าไปทันที

"อ๊ะ... ปล่อยฉันนะ..."

ร่างของซงหลิงหลิงอ่อนระทวยลงทันที ไม่มีแรงต่อต้านลาวซู ได้แต่ส่งเสียงร้องไห้อย่างไร้หนทาง

เธอไม่รู้ว่ายิ่งเป็นแบบนี้ ลาวซูก็ยิ่งตื่นเต้น ยิ่งอยากกดเธอลงและรังแกให้หนัก

ลาวซูตื่นเต้นจนตาแดง คุกเข่าบนโซฟาแยกขาของซงหลิงหลิงออกอย่างรุนแรง เพื่อให้ตัวเองเข้าไปได้ง่ายขึ้น เขาทรมานความอ่อนนุ่มของซงหลิงหลิงอย่างเอาจริงเอาจัง