ขณะนี้ในหอประชุมเงียบสนิท เสียงหัวเราะของชินหลางจึงดังเด่นชัดและแสบหู

เฉาหนิงจับจ้องชินหลางด้วยสายตาเดือดดาล เขาแอบชำเลืองมองหลงหลิงอย่างไม่รู้ตัว เห็นว่าในดวงตาของเธอแฝงรอยยิ้มบางๆ เฉาหนิงยิ่งรู้สึกโมโหมากขึ้น

"เฮ้ย นายหัวเราะอะไร?" ผู้กำกับซึ่งเป็นนักศึกษาเห็นชินหลางไร้มารยาทเช่นนั้น จึงวิ่งไป...