บท 395

หวังหรงยืนอยู่อีกฝั่ง ใบหน้าแดงก่ำด้วยความอาย มือไม้พันกันไปหมด บรรดาหนุ่มๆ ที่เคยหมายปองเธอต่างรู้สึกราวกับไฟลนอก แต่ไม่มีใครกล้าส่งเสียงช่วยเหลือ แม้แต่หายใจแรงๆ ก็ยังไม่กล้า

ไอ้ผมเหลืองมั่นใจว่าไม่มีใครกล้าออกหน้า แม้แต่หวังหรงเองก็คงตกใจจนใจเต้นระรัว ดังนั้นถึงแม้จะขาเป๋ข้างหนึ่ง มันก็ยังคงวางท...