บท 35

เสี่ยวเย่ยหยุดมือลง เข่าของเขาจมลึกลงในหิมะ ความเย็นเฉียบแทงทะลุกระดูก เขาเอ่ยด้วยเสียงแหบแห้ง "พูดมา รู้อะไร พูดมาให้หมด" แววตาปิดบังความว้าเหว่ไม่มิด

"ยัง... ยังมีกระดาษอีกแผ่นหนึ่ง ที่ห่อขนมนั่น" จื้อเอี๋ยนพูดด้วยฟันที่สั่นไม่หยุด ใบหน้าเริ่มเขียวคล้ำด้วยความหนาว

เสี่ยวเย่ยทนกับคำตอบที่ช้าเชื่อ...