บท 40

จื้อเอี้ยนเดินกะเผลกๆ รีบวิ่งเข้าไปหา เสี่ยวเย่ยิ้มกว้างพลางลูบศีรษะเขาเบาๆ ส่วนพาน-ซีถอยหลังไปสองสามก้าว ยืนมองเสี่ยวเย่อย่างตะลึง เขาช่างสง่างามในทุกอิริยาบถจริงๆ ทำให้ใครๆ ก็ละสายตาไปไม่ได้

เสี่ยวเย่ไม่ทันสังเกตสายตาร้อนแรงที่มองมาจากด้านข้าง เขาจับมือจื้อเอี้ยนแล้วเดินอย่างรวดเร็วออกจากจวนตระกู...