บท 4

ลี่ซวีมีร่างเล็ก แม้จะสูงพอๆ กับเขา แต่ด้วยความที่ผอมและเบา ทำให้ดูเล็กกว่ามาก เฉิงเชี่ยนใช้มือข้างหนึ่งรองรับก้นของลี่ซวี จ้องมองใบหน้าที่เต็มไปด้วยคราบน้ำตา ราวกับถูกมนตร์สะกด เขาจูบเบาๆ ที่เปลือกตาบวมช้ำจากการร้องไห้ อีกฝ่ายขนตาสั่นระริก ไม่กล้าลืมตาสบตากับเขา ราวกับกำลังหลบหนีความจริงที่ว่าตัวเองถูกลูกน้องข่มขืนจนยอมจำนน

หลังจากที่ยังคงร่วมรักต่อไปอีกประมาณสิบนาที เฉิงเชี่ยนก็ถึงจุดสุดยอด ส่วนเล็กๆ ด้านหน้าของลี่ซวีก็หลั่งออกมาโดยไม่ต้องได้รับการปลอบประโลมใดๆ ผนังด้านในบีบรัดเป็นจังหวะ ทำให้เฉิงเชี่ยนรู้สึกเสียวซ่านจนไม่อยากถอนตัวออกมา เมื่อไม่มีสิ่งแข็งอุดกั้น น้ำขาวขุ่นค่อยๆ ไหลออกมาจากช่องทางนั้น

"คุณลี่ครับ ถ้าคุณมีหีจริงๆ จะท้องไหมครับ" เฉิงเชี่ยนเอ่ยถ้อยคำหยาบคายอย่างอ่อนโยน พลางเช็ดน้ำตาให้เขา

"ไปให้พ้น!"

เมื่อรู้สึกตัวดีแล้ว ผู้จัดการลี่ก็ถีบนักศึกษาฝึกงานให้ตกจากโซฟา

นักศึกษาฝึกงานถูกไล่ออกอย่างไม่น่าแปลกใจ แต่อวัยวะใหม่ที่งอกออกมากลับไม่หายไป

ลี่ซวีโกรธจัด เรียกอู๋เห่าเจียเข้าไปด่าทอยับ สั่งให้หาทางแก้ไข ไม่เช่นนั้นไม่เพียงแต่จะไม่ได้โบนัสผลงานเดือนนี้และโบนัสปลายปี แต่งานนี้ก็อย่าหวังจะรักษาไว้ได้ และจะไม่มีเงินชดเชยการลาออกด้วย

อู๋เห่าเจียก้มหัวประจบประแจง แสดงทักษะการเอาใจจนทำให้เจ้านายสาวสวยอารมณ์ดีขึ้น

หลังจากกลับออกมา เขานั่งครุ่นคิดที่โต๊ะทำงานตลอดช่วงเช้า สงสัยว่าอาจเป็นเพราะเพศไม่ตรงกันหรือเปล่า?

วันต่อมา เมื่อลี่ซวีเดินเข้าสำนักงานที่คุ้นเคย ยังไม่ทันได้เริ่มทำงาน จู่ๆ ก็มีคนดึงเขาเข้าไปในห้องพักผ่อนข้างๆ

เป็นหญิงสาวแปลกหน้า สวมชุดกระโปรงสีขาวล้วนที่มีลวดลายซับซ้อน ลี่ซวีจำได้ลางๆ ว่าแฟนสาวคนหนึ่งของเขาเคยเรียกมันว่ากระโปรงโลลิต้า แต่เขาพูดอะไรไม่ออก ปากถูกปิดแน่น

"คุณลี่คะ อย่าขยับนะคะ" เสียงของหญิงสาวไพเราะมาก น้ำเสียงนุ่มนวล ไม่มีความก้าวร้าว "ฉันรู้ความลับของคุณ ฉันมาช่วยคุณค่ะ"

ในห้องเงียบสงัด ลี่ซวีได้ยินเพียงเสียงลมหายใจแผ่วเบาเมื่อหญิงสาวโน้มตัวเข้ามาใกล้ หากไม่นับมือที่จับเขาแน่น หญิงสาวคนนี้มีใบหน้าที่งดงามมาก สายตาของเธอช่างอ่อนโยน เธอไม่ได้ทำอะไร เพียงแค่ก้มหน้ามองเขา ทำให้ลี่ซวีรู้สึกประหลาดใจ ราวกับว่าหญิงสาวกำลังจะให้จูบอ่อนหวานเป็นการทักทายยามเช้า

เขาถูกมนตร์สะกด หลับตาและเงยหน้าขึ้น

หญิงสาวดูเหมือนจะพอใจกับการกระทำนี้ เธอหัวเราะเบาๆ แล้วโน้มตัวลง วางแขนทั้งสองข้างลงบนพื้นข้างศีรษะของลี่ซวี แล้วก้มลงจูบที่ขมับของเขาเบาๆ

เป็นจูบที่ไม่มีราคะหรือความรุนแรงใดๆ เหมือนกับจูบทักทายยามเช้าที่คู่รักมักจะแลกเปลี่ยนกัน เรียบง่ายและอ่อนโยน ความรักและความเอ็นดูที่พูดไม่ออกระหว่างคู่รัก ส่วนใหญ่ล้วนอยู่ในจูบเช่นนี้

การเคลื่อนไหวของหญิงสาวเหมือนสายลมเช้าที่พัดผ่านหน้าต่าง สดชื่นและบริสุทธิ์ เธอจูบใบหน้าของลี่ซวีเบาๆ จากขมับไปยังสันจมูก แล้วจงใจเลี่ยงริมฝีปากที่เผยออกเล็กน้อยซึ่งกำลังรอคอยการเอาใจใส่จากเธอ แล้วจูบลงที่คางแทน เธอคงแค่ต้องการให้รางวัลลี่ซวีสำหรับความเอาใจใส่ที่มีต่อเธอ และปลอบประโลมความปรารถนาที่กระวนกระวายในใจของเขา

เพียงแต่ลี่ซวียังไม่ว่าง่ายพอที่จะได้รับรางวัลเป็นจูบลึกจริงๆ จากเธอ