บท 21

ผมวิ่งมาถึงสนามอย่างไม่หยุดหย่อน นกหวีดของครูฝึกเพิ่งดังขึ้น ผมยืนหอบอยู่ในแถวพลางหายใจเฮือกใหญ่ ไม่ได้ตั้งใจเหลือบไปเห็นถานรู่เยี่ยนยิ้มให้ผมจากระยะไกล ทำเอาผมรีบหันหน้ากลับมาทันที

ถานรู่เยี่ยนนี่ก็แปลกดี อายุยังน้อยแท้ๆ ทำไมถึงได้มาคบกับรองผู้อำนวยการล่ะ?

เมื่อชอบผู้ชายวัยลุงแล้ว ทำไมยังส่งสาย...