บท 339

อาจเป็นเพราะคำพูดของผมสัมผัสใจเธอ หรืออาจเป็นเพราะเธอลุกไม่ไหวจริงๆ สรุปคือหลังจากฟังที่ผมพูดจบ เธอก็หยุดดิ้นรน จัดหมอนให้เรียบร้อยแล้วเอนหลังพิงไว้

ผมไม่ได้พูดอะไรมากไปกว่านั้น หยิบหมอนอิงมากอด แล้วนอนลงบนโซฟาข้างๆ ผมก็ง่วงแล้ว อะไรๆ ค่อยคุยกันพรุ่งนี้ดีกว่า

พอตื่นขึ้นมาในวันรุ่งขึ้น หมู่หรงเสวีย...