บท 24

ไม่พูดถึงเขาแล้ว อยากรู้ก็ถามเองคราวหน้า" มือของเหลิงลิ่นลูบคอของจิ่งรานแล้วสวมปลอกคอให้เขา พลางชื่นชม "พอดีมาก ตอนนี้ดูเหมือนลูกสุนัขเลย"

จิ่งรานรู้สึกไม่คุ้นกับสิ่งที่อยู่บนคออยู่บ้าง แต่เมื่อนึกถึงว่าปลายโซ่อีกด้านอยู่ในมือของเหลิงลิ่น ก็เกิดความรู้สึกคาดหวังและอุ่นใจขึ้นมา

"คราวที่แล้วสอนท่าคุ...