บท 1047

ความคิดของเธอ บางทีเธออาจเข้าใจว่าแม้ตอนนี้เธอจะขอความเมตตา มันก็ไร้ความหมาย เพราะฉันไม่อาจหยุดได้แล้ว

พาดขาขาวนวลทั้งสองข้างขึ้นบนไหล่ เร่งจังหวะปะทุอารมณ์

ในห้องทันใดนั้นราวกับกำลังคั่วถั่ว เสียงกระทบกันดังปะทะฝาหม้อเกิดเป็นเสียงแตกระเบิดดังเปรี้ยะปร๊ะ ตามมาด้วยเสียงร้องตกใจของเด็กสาว ต่อเนื่องไ...