บท 106

ภรรยาของผมสวมชุดสีแดง ถือแก้วไวน์แดงอยู่ในมือ งดงามจนทำให้คนแทบหยุดหายใจ เธอหัวเราะเบาๆ คอยเชิญชวนให้ผมกินอาหาร

แต่อาหารบนโต๊ะกลับเหมือนมีชีวิตวิ่งหนี ผมกินไม่ได้สักที

"กินเร็วสิ! กินสิ..."

เสียงของภรรยายังคงก้องอยู่ข้างหูผมไม่หยุด

ผมเงยหน้าขึ้นมองอย่างร้อนรน ใบหน้าที่เคยยิ้มหวานของภรรยากลับค่อยๆ เป...