บท 1137

เมื่อเห็นสีหน้าห่วงใยของเธอ ฉันจึงยอมแพ้ในที่สุด นึกขึ้นได้เรื่องหนึ่ง ฉันจึงบอกเธอก่อนว่า อาจจะยุ่งอยู่สองสามวันข้างหน้านี้ และกลับมาค่อนข้างดึก เธอพยักหน้าอย่างเข้าใจ พยุงฉันขึ้นเตียงนอน แปลกดี ตอนแรกตอนนั่งที่โต๊ะยังไม่เป็นอะไร แต่พอนอนลงบนเตียงกลับเริ่มรู้สึกเวียนหัว ฉันจำได้ราง ๆ ว่าดื้อดึงกอดเ...