บท 142

กระแสไฟฟ้าที่แล่นผ่าน ทำให้เราทั้งคู่กระตุกเล็กน้อย ทุกครั้งที่เธอสั่นไหว ก็ส่งผลมาถึงตัวผม เราต่างติดเชื้อซึ่งกันและกัน

ความรู้สึกชาที่เกิดขึ้นนั้น ยังคงอยู่นานแสนนาน ผมค่อยๆ ตื่นจากภวังค์ ราวกับหลุดพ้นจากอุ้งมือปีศาจ ตระหนักถึงความหุนหันของตัวเอง ตระหนักถึงการยอมจำนนอย่างไร้เสียงของเธอ และตระหนั...