บท 1526

ขาอันงามตรงดั่งหยก ขาวผ่องดั่งหิมะ ชวนให้ผู้พบเห็นยากจะลืมเลือน

นางไม่หันกลับมามอง เพียงย่างก้าวอย่างแผ่วเบาดุจดอกบัว ราวกับเกรงว่าจะรบกวนปลาที่แหวกว่ายในน้ำ ปลายเท้าแตะผิวน้ำเบาๆ ก่อนจะก้าวลงสู่สระ

ดูเหมือนอุณหภูมิน้ำจะพอเหมาะ หรืออาจเพราะนางผ่อนคลายลง ร่างอันอ่อนละมุนค่อยๆ เคลื่อนลงสู่ส่วนลึก

น้ำก...