บท 153

เราเดินสวนทางกัน ฉันถามทั้งๆ ที่รู้คำตอบอยู่แล้ว "ทำไมเธอถึงเข้ามาด้วยล่ะ"

"ก็เป็นห่วงคุณน่ะสิ ตรอกมืดๆ แบบนี้ คุณวิ่งตามเขามาคนเดียว ถ้าเกิดเขามีพวกจะทำยังไง"

ภรรยาขมวดคิ้วเบะปากพูด น้ำเสียงมีทั้งตำหนิและความเป็นห่วงแฝงอยู่

คำพูดของเธอทำให้ฉันรู้สึกหวานซึ้งและมีความสุข จู่ๆ ฉันก็อยากกอดเธอไว้ในอ้...