บท 1615

ไม่เห็นจะมองออกเลย"

ผมกับภรรยาพยักหน้าเออออตาม หัวฝ่อลี่เซียงกลอกตาใส่พวกเรา รู้ว่าพูดไปก็เปล่าประโยชน์ จึงเลิกพูดไปเลย

แต่พอพิธีกรประมูลเริ่มแนะนำ ตัวอักษรที่พวกเราเห็นว่าธรรมดาๆ นี้ ก็กลายเป็นของชั้นสูงทรงคุณค่าในพริบตา เพราะนี่คือลายมือของเลขาธิการพรรคประจำเมืองเขียนเอง เคยแขวนในห้องทำงานของเขาหล...