บท 168

เสียงรายงานจากโจวชาง

ผมกับหัวลี่เซียงวิ่งออกทางประตูหลัง เห็นเหลียวหยุนซงกับซูกั๋วเฉิงวิ่งไปไกลแล้วราวสามสิบเมตร ผมไล่ตามจนหอบแทบขาดใจ เหนื่อยแทบตาย ถ้าไม่ใช่เพราะมีความแค้นฝังใจคอยค้ำจุนอยู่ คงล้มลงไปกองกับพื้นแล้ว หัวลี่เซียงก็ไม่ได้ดีไปกว่ากัน แค่วิ่งสุดแรงไม่กี่ร้อยเมตร หน้าก็เริ่มเขียวคล้ำ พวก...