บท 1692

"เป็นอะไรไป" ผมถามทั้งๆ ที่รู้คำตอบอยู่แล้ว

ภรรยาเหลียวมองมาแวบหนึ่ง ยิ้มจางๆ แล้วส่งโทรศัพท์ให้ผม ผมรับมาแกล้งทำเป็นดู แอบซ่อนความร้อนรนในใจ แล้ววางกลับลงบนโต๊ะอย่างใจเย็น "อย่าคิดมากเลย ยกโต๊ะ จุดไฟ เริ่มลงมือทำกับข้าวกันเถอะ"

ภรรยาพยักหน้าเงียบๆ

ทุกอย่างดำเนินไปตามแผน แต่รอยยิ้มบนใบหน้าของเธอไ...