บท 1697

ก่อนที่ผมจะเดินไปถึง ภรรยาก็ถือขวดเหล้าเดินไปที่ประตูอย่างไร้สติ ผมมองเธอตาค้าง เธอเพิ่งเดินไปได้ไม่กี่ก้าว ยังไม่ทันที่ผมจะร้องเรียก เธอก็ล้มฟุบลงกับพื้น

"เสี่ยววั่น เสี่ยววั่น..." ผมรู้สึกตัวและตะโกนพลางวิ่งเข้าไปหา พยุงเธอขึ้นจากพื้นและกอดเธอไว้ในอ้อมแขน ไม่ว่าผมจะร้องเรียกอย่างไร เธอก็ยังคงหลับ...