บท 1722

"ฉันไม่จำว่าคุณปล่อยฉันนะ คราวที่แล้วเป็นลุงฟู่ที่ช่วยพ่อลูกเราต่างหาก" หยวนซื่อเจี๋ยตอบเสียงเกรี้ยว

"เมื่อคุณตัดสินใจแล้ว ฉันก็ไม่จำเป็นต้องสุภาพอีกต่อไป" ผมมองกลับไปที่หยวนซื่อเจี๋ย พลางยิ้มพูดว่า "แต่ผมไม่ฆ่าคุณหรอก ผมแค่จะทำให้คุณหายไปเท่านั้น"

"ฮ่าๆๆ กลัวจนเพ้อเจ้อแล้วสินะ พูดอะไรไร้สาระอย่าง...