บท 1731

ไม่รู้ทำไม ฉันรู้สึกว่าเธอกำลังหลบเลี่ยงอะไรบางอย่าง มีความพยายามที่จะรักษาระยะห่างจากฉัน ฉันลองจูบแก้มเธอเบาๆ เธอหลบทันควันพร้อมพูดว่า "ฉันเวียนหัว ขอกลับไปนอนพักก่อนนะ"

ฉันพยักหน้าและปล่อยเธอไป เธอเปิดประตูรถ โบกมือลา ฉันก็โบกมือตอบ มองตามเงาร่างของเธอ ฉันเริ่มคิดถึงวันที่ได้กอดเธอได้อย่างเต็มที่...