บท 232

ภรรยาสะดรุ้งทั้งตัว น้ำในแก้วเหล้าล้นออกมา ไหลเปรอะโต๊ะ หยดลงพื้น พร้อมกับหัวใจของผมที่ร่วงหล่น เหมือนตกจากหน้าผาสูงชัน แตกเป็นเสี่ยงๆ

เสี่ยวหยางยิ้มอย่างพึงพอใจ แกล้งทำเป็นไม่เห็นอะไร การกระทำและสีหน้าของเขาไม่เพียงแต่ยั่วยุภรรยาผม แต่ยังทำให้ความโกรธในใจผมลุกโชนขึ้นเรื่อยๆ จนต้องกำหมัดแน่น ผมไม่ร...