บท 289

ไอ้ห่าเอ๊ย คนก็คนเหมือนกัน แต่พอได้เห็นมันถึงรู้ว่าช่องว่างมันห่างกันแค่ไหน

พูดถึงบรรยากาศ แกเคี้ยวไส้กรอกหมดเกลี้ยงในไม่กี่คำ เห็นสีหน้าเซ็งๆ ของเหลียวหยุนซง ฉันอดขำไม่ได้ ตอนแรกก็แปลกใจ ถึงจะรู้ว่าเติ้งอี้จะเป็นแบบนี้ ก็ไม่เห็นมีอะไรต้องโมโห คนรวยหลายคนก็เป็นแบบนี้ไม่ใช่เหรอ ตอนนี้ถึงเข้าใจ ตามมา...