บท 299

Thai Literary Translation

ในดวงตาของเธอมีประกายวาววับราวกับสายน้ำในฤดูใบไม้ร่วง แต่ที่มุมปากกลับแฝงรอยยิ้มบางเบาที่ทำให้ฉันรู้สึกหนาวสะท้าน ดูน่ากลัวยิ่งกว่าเหลียงอวี้เจินเสียอีก

แรกเริ่มฉันก็รู้อยู่แล้วว่าโจวเสวี่ยเหม่ยคงไม่พาฉันไปยังสถานที่ธรรมดาๆ แต่เมื่อรถแล่นเข้าสู่โรงแรมหว่านเจียฮอลิเดย์ ฉ...