บท 3

เธอสูดลมหายใจลึก พยักหน้าให้กับฮั่นชิงซวง

"โอเค!" ราวกับถือหุ้นมาหลายปีแล้วในที่สุดก็ราคาพุ่ง ฮั่นชิงซวงยิ้มอย่างสดใส

ทุกคนอารมณ์ดีขึ้น ฮั่นชิงซวงจึงเสนอว่า "ไปนั่งข้างนอกกันเถอะ!"

ผมไม่ได้ปฏิเสธ เดินตามคู่สามีภรรยาฮั่นไปยังห้องโถงของบาร์

เพื่อให้เข้ากับบรรยากาศ ฮั่นชิงซวงสั่งให้พนักงานเปลี่ยนเพลงเป็นทำนองสบายๆ

อาจเป็นเพราะบรรยากาศ หรืออาจเป็นเพราะแอลกอฮอล์ ฮั่นชิงซวงลุกขึ้นอย่างกะทันหัน ถอดเสื้อคลุมวางไว้บนเก้าอี้ แล้วเริ่มเต้นเบาๆ ตามจังหวะข้างๆ โต๊ะ

เธอยืนชิดขา บิดตัวอย่างเต็มที่ สะโพกผายและเอวบางส่ายไปมา ทำให้เห็นความอ่อนช้อยของเอวบางได้อย่างชัดเจน

พวกเราสองผู้ชายยังคงพูดคุยหัวเราะกัน แต่สายตาก็แอบชำเลืองมองฮั่นชิงซวงเป็นระยะ เธอพยายามชวนภรรยาผมเต้นด้วยกัน ภรรยาผมอยากปฏิเสธ แต่สู้ความเด็ดเดี่ยวของฮั่นชิงซวงไม่ได้ สุดท้ายก็ถูกดึงตัวลุกขึ้น

ตอนแรกภรรยาผมเขินอาย ท่าทางค่อนข้างเกร็ง ฮั่นชิงซวงจึงลูบไล้เบาๆ ช่วยให้ร่างกายเธอผ่อนคลาย ฮั่นชิงซวงมีฝีมือจริงๆ ไม่กี่จังหวะก็ทำให้การเคลื่อนไหวของภรรยาผมเริ่มมีรสชาติ

ผู้หญิงทุกคนล้วนอยากดึงดูดสายตาผู้ชาย เช่นเดียวกับที่ผู้ชายอยากจับจ้องสายตาผู้หญิง ภรรยาผมก็ไม่ต่างกัน เมื่อรู้สึกถึงสายตาแอบมองของชายสองคนข้างๆ เธอก็ตื่นเต้นมุ่งมั่น เต้นคู่กับฮั่นชิงซวงอย่างสนุกสนาน

ฮั่นชิงซวงจ้องมองผมเป็นระยะ พอจังหวะที่ผมมองเธอ เธอก็เลียนแบบท่าทางผม โอบเอวภรรยาผมแบบผู้ชาย ลูบไล้ แตะต้องเบาๆ แถมยังทำท่าจูบลำคอขาวผ่องของภรรยาผมอีก...

การกระทำของเธอยั่วยุอารมณ์ได้ดี หากเป็นผู้ชาย บางทีผมอาจรู้สึกหึงหวง แต่พอเปลี่ยนเป็นผู้หญิง กลับมีความรู้สึกประหลาดผุดขึ้นในใจ

ท่าทางของฮั่นชิงซวงยิ่งนานยิ่งโจ่งแจ้ง แกล้งจะปล้ำอกภรรยาผม บีบเคล้นสะโพกเธอ สายตาที่มองมาที่ผมเต็มไปด้วยประกายไฟ เร่าร้อนเต็มที่ การได้เห็นภรรยากับผู้หญิงอีกคนโอบกอดกันอย่างหวานซึ้งกับตา ทำให้ร่างกายผมร้อนราวกับถูกไฟฟ้าช็อต ได้แต่ดื่มเหล้าเพื่อดับความกระหายในลำคอ และดับไฟราคะที่กำลังจะลุกโชน

ภรรยาผมไม่เคยสัมผัสกับผู้หญิงแบบนี้มาก่อน ไม่นานสายตาก็พร่าเลือน ร่างกายอ่อนระทวยดั่งสายน้ำ

พวกเราสองผู้ชายมองอย่างไม่กะพริบตา ต่างมัวเมาในการแสดงที่แปลกตานี้ ลืมการสนทนา ลืมทุกสิ่งทุกอย่าง

เมื่อเพลงจบลง ดนตรีเปลี่ยนเป็นทำนองช้าลง

ฮั่นชิงซวงกับภรรยาผมหยุดเต้น เห็นพวกเราสองคนมองเหม่อ ฮั่นชิงซวงยิ้มอย่างภาคภูมิใจ

แต่ภรรยาผมกลับเหมือนเพิ่งได้สติ นึกได้ว่าเต้นอย่างลืมตัวต่อหน้าชายอื่นให้ผมเห็น เธอเหมือนเด็กที่ทำผิด ไม่รู้จะวางตัวอย่างไร คว้าแก้วขึ้นมาดื่มเพื่อกลบเกลื่อน ดื่มเร็วเกินไปจนสำลักไอ แน่นอนว่าผมไม่ได้ตำหนิเธอ เพียงตบหลังเบาๆ ให้เธอรู้สึกดีขึ้น

ภรรยามองผมเหมือนอยากจะพูดอะไรบางอย่าง ผมยิ้มพลางส่ายหน้า เธอจึงวางใจลง แต่ความเขินอายยังไม่จางหายไปจากใบหน้า

ผมสังเกตเห็นสายตาเร่าร้อนของซูกั๋วเฉิงที่มองภรรยาผม ทำให้รู้สึกขัดใจอยู่บ้าง แต่ก็ทำอะไรไม่ได้

ทุกคนกลับมาคุยกันอย่างสนุกสนานอีกครั้ง พูดคุยกันตามอัธยาศัย แต่บรรยากาศกลับมีรสชาติบางอย่างที่บอกไม่ถูก คล้ายกับอยู่ในหอพักชายในมหาวิทยาลัย บทสนทนามีมุกสองแง่สองง่ามแทรกเป็นระยะ ผมค่อนข้างชิน แต่ภรรยาผมมักฟังจนหน้าแดงก่ำ ได้แต่ก้มหน้าดื่มเหล้าด้วยความเขินอาย

ท่าทางเช่นนี้ของผู้หญิง ยิ่งกระตุ้นผู้ชายข้างๆ

บทก่อนหน้า
บทถัดไป
บทก่อนหน้าบทถัดไป