บท 31

วรรณกรรมจีน

ฉันยื่นมือไปกอดเธอโดยอัตโนมัติ หวังจะมอบความอบอุ่นให้เธอสักนิด

เธอไม่ได้หลับ เสียงอึกทึกตอนที่ฉันบุกเข้ามาดังขนาดนั้น เป็นไปไม่ได้ที่เธอจะหลับลงได้ มือของฉันเพิ่งแตะต้องตัวเธอ ร่างของเธอก็แข็งเกร็งราวกับมีไฟฟ้าช็อต เครียดตึง เหมือนเม่นตัวน้อยที่ตกใจกลัว ชูขนหนามทั่วร่างเพื่อป้องกันตัว

...