บท 326

เมื่อได้ยินเสียงร้องของผม เธอเพิ่งได้สติกลับมาจากความคลุ้มคลั่ง สายตาที่มองมายังคงเต็มไปด้วยความตื่นเต้น

หน้าอกและหน้าท้องของผมเต็มไปด้วยรอยแดง ผมหายใจหอบแรง โจวเสวี่ยเหมยค่อยๆ สงบลง สายตาที่มองผมกลับมีแววเป็นห่วง เธอยื่นมือมาแตะรอยแดงบนตัวผมแล้วถามอย่างเห็นใจว่า "เจ็บไหม?"

นี่มันไม่ใช่คำถามโง่ๆ ...