บท 40

เมื่อเห็นใบหน้าน่ารักที่แดงระเรื่อด้วยความเขินอาย และอกอิ่มที่กระเพื่อมขึ้นลงด้วยความร้อนรน ฉันกลืนน้ำลายแล้วพูดอย่างจำยอมว่า "ได้ ได้ ฟังเธอก็ได้!" พูดจบก็เบือนหน้าไปอีกทาง

หันหน้าไปทางหน้าต่าง หลับตาลง เผชิญหน้ากับฉันที่มีประวัติไม่ดีมาก่อน เธอยังคงไม่ไว้ใจ

ฉันทำได้เพียงทำตามที่เธอบอก คนเราก็เป็...