บท 423

ยืนอยู่ที่นั่นอย่างเลื่อนลอย มองประตูค่อยๆ ปิดลง ฉันรู้ดีว่าถ้าลงไปคราวนี้ คงไม่มีความกล้าพอจะกลับขึ้นมาอีก รู้สึกเหมือนตัวเองอยู่ในเหวลึกไร้ก้น ทางออกถูกปิดลงทีละนิด และตัวเองจะจมอยู่ในความมืดตลอดไป ไม่มีวันปีนออกมาได้อีก

ไม่รู้ว่าเป็นเพราะกลัวความมืดหรือเพราะปล่อยภรรยาไม่ลง ในวินาทีที่ประตูลิฟต์ก...