บท 453

ในอดีต ไม่ว่าอย่างไรฉันคงไม่ยอมปล่อยโอกาสนี้ไป แต่เมื่อถามด้วยสายตา เขากลับยืนกรานให้ฉันถอยหลัง

ฉันเข้าใจความคิดของลุงเถาคนที่สอง บางทีเขาอาจไม่อยากให้ฉันเสี่ยงอันตราย อีกทั้งตอนนี้มีแค่สองคนกับสุนัขสามตัว คงยากที่จะจับหมูป่าได้ หรืออาจเป็นเพราะเขากลัวจริงๆ ใจฉันกลับโล่งขึ้น แล้วถอยตามเขาไป ลุงผิวป...