บท 519

คุณโหลพยักหน้า ไม่ได้พูดอะไรอีก

เมื่อจากไร่นาที่ทั้งคุ้นเคยและแปลกหน้านั้น ไม่รู้ทำไม ผมขับรถขึ้นไปนั่งบนยอดเขาอีกสักพัก

ฝนซาลงไปมาก ดอกกุหลาบที่สวยงามนั้นอาจถูกน้ำพัดพาไปแล้ว ไม่รู้ว่าหายไปไหน ผมจึงวางดอกใหม่อีกดอกหนึ่ง

นั่งอยู่หน้าหลุมศพ เล่าเรื่องที่เพิ่งเกิดขึ้นให้เธอฟัง ราวกับรู้สึกได้ว่าเธอยัง...