บท 62

เมื่อลงมาถึงชั้นล่าง ผมส่งเธอถึงรถ ถึงเวลาที่เราต้องแยกย้าย หลังจากกล่าวลา ผมได้แต่มองเธอหายลับไปต่อหน้า แปลกที่ใจกลับรู้สึกว่างเปล่าอยู่บ้าง

เธอดูเหมือนจะรู้เสมอว่าผมกำลังคิดอะไร ขณะขับรถผ่านผมไป เธอยิ้มอย่างสุขใจราวกับนายพรานที่จับเหยื่อได้ ขยิบตาส่งสายตาเย้ายวนพร้อมพูดว่า "วันเสาร์ ฉันรอโทรศัพท์...