บท 633

"สุ่นหย่าหัวเราะ

สุ่นเสวียหย่งมองฉันด้วยความขอบคุณ แต่ก็ยังลังเลที่จะให้ฉันเลี้ยงข้าว

"ไปกันเถอะ!"

ฉันชวนอย่างหนักแน่น พร้อมกับยื่นมือไปพูดว่า "มานี่สุ่นหย่า ให้ลุงอุ้มหน่อย"

สุ่นหย่าเห็นว่าสุ่นเสวียหย่งไม่ได้ห้าม ก็ยื่นมือมาอย่างเป็นธรรมชาติ เด็กก็คือเด็ก ถึงจะรู้ความแล้วก็ยังเป็นเด็กอยู่ดี พวกเขา...