บท 657

ผ่านไปแล้ว เธอก็เห็นสภาพเขาแล้วนี่ ไม่มีความกระตือรือร้นก็แล้วไป แถมไม่สนใจอะไรเลย คงไม่มีทางพึ่งพาเขาได้แม้แต่เรื่องผ้าห่มนี่" เหลียงอวี้เจินพูดอย่างฉุนเฉียว "เขาก็เป็นแบบนี้มาตลอด ผ่านมาหลายปีเธอก็น่าจะเข้าใจดี" ฉันพยายามปลอบ เหลียงอวี้เจินดูเหมือนจะเถียง แต่อ้าปากหลายครั้งแล้วก็ล้มเลิกความตั้งใจ ...