บท 848

เมื่อได้ยินคำพูดของผม เหลียงอวี้เจินก็หยุดดิ้นทันที เงยหน้าขึ้นจ้องมองผมอยู่สองสามวินาที ไม่รู้ทำไม เมื่อเผชิญกับสายตาของเธอ ผมรู้สึกอึดอัดอยู่บ้าง ในใจอยากหลบหนี แต่ผมก็บอกตัวเองซ้ำๆ ว่าผมไม่ได้ทำอะไรผิด ไม่จำเป็นต้องหลบหนี

เหลียงอวี้เจินยิ้มเล็กน้อย พูดเสียงเบาว่า "ถ้าฉันไม่พูด พวกคุณจะทำอะไรฉันไ...